نیمه های پیدا شده من
حکایت من و گل پسرانم
نیمه های پیدا شده من
حکایت من و گل پسرانمعلت موفقیت
یکشنبه هفته پیش گل پسر با چهره ای وحشتناک و چشمانی خونبار فس فس کنان وارد میشود
نن جوون با سپری آماده و حفظ حریم خرس گریزلی: هان گل پسر باز کی پا گذاشته رو دم مبارک
گل پسر در حال فوران : تیممون باخته همشون میگن تقصیر گل پسره
نن جوون: بییییییخود کی جرات کرده ؟چرا؟
گل پسر : من همش یک گل زدم به خودمون بعد میگن تقصیر توئه باختیم
نن جوون صورتش شطرنجی میشه
یکشنبه این هفته گل پسر شاد و خندان و خرمان وارد میشود: نن جوون امروز با سوم 2 مسابقه دادیم 3 هیچ بردیمشون
و با ذوق و یک نفس از پاس پورحسن و شوت برگردان جباری داد سخن داده
نن جوون با دهن کجی: ها ایندفعه که به خودتون گل نزدی؟
گل پسر با ذوقی مضاعف: نه منکه بازی نمیکردم بیرون داشتم تشویق میکردم
و نظریه سببیت فوتبالی اینچنین شکل گرفت : تشویق عامل موفقیت است یا گل نزدن به دروازه خودی؟
پس همه بردا به خاطر گل پسره
هوراااااااااااااااا
بله بخاطر بازی نکردنشه رفتیم جام جهانی
خیییییلی خوب بود
سلام
چ باحال مینویسی چند تا از پستهاتون رو خوندم
شاد شدم
شاد شدم که شاد شدی
به خودشون گل زده اونوقت شاکیه که چرا بهش گفتن تقصیر توبود
الهییییی عزیزم عامل سقوطشونو فهمیدن
قربون دلای پاک بچه ها که کینه ای نیستن و واسشون برد تیم از بازی نکردن مهم تره
تازه میگه اونقدر بازی نمیکنم هوششون بیاد تو کله شدن